سطوح پردازش اطلاعات در حافظه

تقطیع

سطوح پردازش اطلاعات در حافظه :هرچند که گنجایش حافظه کوتاه مدت به 2 7+- ماده محدود می شود، با این حال می توان به کمک سازمان دادن مطالب یا تدبیري که تقطیع نام دارد، ظرفیت این حافظه را افزایش داد. تقطیع عبارت است از دسته بندي اطلاعات یا قطعه هاي کمتر.
یک قطعه شامل گروهی از ماده هاي اطلاعاتی به هم مرتبط است. براي این منظور، باید از اطلاعات موجود در حافظه دراز مدت استفاده کنیم، یعنی با توج به آنچه که قبلاً آموخته و به حافظه دراز مدت سپرده ایم اطلاعاتی را که فراتر از حد گنجایش حافظه کوتاه مدت ما هستند دسته بندي کنیم و پس از دسته بندي کردن به یاد بسپاریم.

حافظه دراز مدت

حافظه تمامی عمر ما دراز مدت نام دارد این حافظه هر آن چه را که ما در طول زندگی می آموزیم در خود جاي می دهد.
چنان که اطلاعات رسیده به حافظه حسی اگر مورد توجه قرار گیرند به حافظه کوتاه مدت انتقال می یابند و اطلاعات رسیده به حافظه کوتاه مدت نیز اگر تکرار و سرور شوند و با اطلاعات قبلا آموخته شده ما مرتبط گردند به حافظه دراز مدت انتقال می یابد. به سخن دیگر، براي این که اطلاعات از حافظه کوتاه مدت یک مرحله فراتر رفته و به حافظه دراز مدت انتقال یابند باید رمز گردانی بشوند. ” منظور از رمز گردانی نیز شکل دادن یا به حالت انتزاعی در آوردن اطلاعات یعنی باز نمایی آن ها به صورتی به غیر از صورت اولیه است”(لفرانسوا، 1997 ،ص64).

سطوح پردازش

رمز گردانی مهم ترین عنصر پردازش اطلاعات است. سطح پردازش توضیح دیگري براي حافظه هاي گوناگون است.
اطلاعاتی که پردازش نمی شوند تنها یک تأثر حسی موقتی از خود بر جاي می گذارد( حافظه حسی)؛ اطلاعاتی که فقط تکرار می شود، یعنی به طور سطحی پردازش می شوند، براي چند ثانیه قابل دسترسی اند.

مقاله نحوه یادآوری و فراموشی اظلاعات در حافظه در بهتر شدن این مقاله کمک تان می کند.

نظریه سطوح پردازش

نظریه سطوح پردازش رقیب نظریه حافظه هاي سه گانه است. چنان که دیدیم، در نظریه حافظه هاي سه گانه که به نظریه اتکینسون-شیفرین معروف است،محرکات یا درون داده ها از زمان دریافت به توسط گیرنده هاي حسی تا زمانی که به صورت یادگیري در می آیند از سه حافظه نسبتا مستقل گذر می کنند. برخلاف این نظریه پیروان نظریه سطوح پردازش از جمله کریک ،لاکهارت ،و کرین (نگاه کنید به اسلاوین، 1991 )،به جاي حافظه هاي گوناگون به سطوح گوناگون پردازش اطلاعات باور دارند. به اعتقاد ایشان، محرك ها یا درون داده اي محیطی در چند سطح مختلف پردازش می شوند، نه اینکه از چند حافظه مختلف می گذرند.

مثال :

•     براي نمونه، ما ممکن است با دیدن یک اتومبیل در خیابان وجود آن را ادراك کنیم اما توجهی به آن نشان ندهیم. این پایین ترین سطح پردازش است و ممکن است به ما کمک نکند تا بعدها آن اتومبیل را به یاد بیاوریم.
  در سطح عمیق تري از پردازش، ممکن است آن اتومبیل را با نام شناسایی کنیم ، مثلا پیکان یا بنز است. این نام گذاري موجب سهولت یادآوري اتومبیل خواهد بود، زیرا در سطح عمیق تري پردازش شده است. در عالی ترین یا عمیق ترین سطح پردازش،ما به اتومبیل معنی می دهیم. مثلا انکه متوجه می شویم که ما خود یک پیکان هم رنگ اتومبیل مورد بحث داریم، بنابراین، هر قدر که ما بیشتر به جزئیات یک محرك توجه کنیم، از لحاظ ذهنی بیشتر آن را پردازش می کنیم و لذا احتمال اینکه بعدها آن را به یاد آوریم نیز بیشتر است. به سخن دیگر، حافظه و یادآوري به عمق پردازش وابسته است.
  

نظریه رمز دوگانه

نظریه دیگري که به نظریه سطوح پردازش نزدیک است و واضع آن پایویو است، نظریه رمز دوگانه نام دارد.

در این نظریه گفته می شود که اطلاعات یا به صورت تصاویر ذهنی یا به صورت کلامی در حافظه دراز مدت ذخیره می شوند. اشیاء یا رویدادهاي عینی مانند گربه، گوسفند، تجارب تعطیلات نوروزي، یا دیداري از یک موزه به صورت تصاویر ذهنی ذخیره می شوند.

امور انتزاعی مانند حقیقت، عدالت و از این قبیل به صورت کلامی ذخیره می شوند. همچنین بعضی امور که داراي هر دو ویژگی عینی و انتزاعی هستند، مانند خانه احتمالا به هر دو صورت تصویري و کلامی در حافظه ذخیره می شوند، اما دراین صورت یکی از دو رمز ممکن است بر دیگري غالب باشد. بنا به نظریه رمز دوگانه، اطلاعاتی که قابل رمزگردانی به هر دو صورت تصویري و کلامی هستند آسان تر آموخته می شوند. شاید به همین دلیل است که توضیح کلامی مطالب همراه با شکل و نمودار به یادگیري و یاد آوري مطالب کمک بیشتري می کند.

تمامی مطالب مرتبط با حافظه و فراخوانی و سطوح پردازش را می توانید از لینک های زیر ببنید:

kelasedarsi.ir